Een vergeten stuk geschiedenis van de Belgische arbeidersstrijd
Het boek 1932: Mijnwerkers in Opstand van Frans Driesen belicht de mijnwerkersstakingen in België tijdens de Grote Depressie. In het voorjaar van 1932 begonnen kleinere stakingen in de Henegouwse mijnen, die in juni uitgroeiden tot een grootschalige staking. De staking werd geleid door stakerscomités en kreeg aanzienlijke steun van de mijnwerkersvrouwen. Ondanks de zware omstandigheden en de honger van hun kinderen hielden de mijnwerkers stand. Uiteindelijk resulteerde hun vastberadenheid in een loonsverhoging van 1%, een belangrijke overwinning tegen de trend van loonsverlagingen.
Dit boek, wat een licht herwerkte thesis van Frans Driesen is, biedt een gedetailleerd verslag van een cruciale periode in de geschiedenis van de Belgische klassenstrijd. Driesen slaagt erin de complexiteit van de stakingen en de sociale dynamiek van die tijd helder en toegankelijk te beschrijven. De rol van de mijnwerkersvrouwen en de spontane aard van de stakingen komen bijzonder goed naar voren. Daarnaast beschrijft Driesen grondig de rol van de reformistische vakbondsleiding, de Communistische Partij (KP) en de, toen nog kleine, trotskistische beweging, die nog maar net uit de stalinistische KP gezet was.
Belang in de strijd van vandaag:
De staking van 1932 biedt waardevolle lessen voor de hedendaagse klassenstrijd. Het belang van eenheid en solidariteit van onderaf, stakingscomité's... en laat zien hoe spontane acties tot significante veranderingen kunnen leiden. De staking vormde een voorbode van de algemene staking van 1936, die onder andere betaalde vakantie voor alle werkenden afdwong. De lessen uit 1932 zijn nog steeds relevant.
