Identiteit door middel van huidskleur

Lorena Salazar Masso (Medellín, 1991) debuteerde al in het verhalende genre met de publicatie van enkele verhalen in tijdschriften en een creatie bedoeld voor een kinderpubliek. Haar eerste roman, Esta herida llena de peces (2021), heeft lovende kritieken gekregen en heeft haar in het Spaanse literaire veld geplaatst als een nieuwe Latijns-Amerikaanse auteur met grote literaire mogelijkheden. De lyriek die haar proza ​​kenmerkt en de allegorie van de rivier dienen de schrijfster om een mooi maar tegelijkertijd complex verhaal te structureren waarin verschillende diepgaande thema’s op meesterlijke wijze aan bod komen, zoals het concept en de definitie van ‘moederschap’, het klimaat van geweld. dat nog steeds overheerst in bepaalde regio’s, zoals Colombia, en de raciale kwestie.

Een naamloze moeder en zoon reizen dagenlang in een kano over de rivier de Atrato, een van de grootste in Colombia. Ze doen het niet alleen, maar worden vergezeld door de bestuurder van de boot en haar assistent, evenals de rest van de matrozen, onder wie Carmen Emilia opvalt, een vrouw die als katalysator fungeert voor de kinder- en jeugdherinneringen van de moeder. Ze vertrekken vanuit Quibdó en na verschillende tussenstops – Beté, Tagachí en Vigía – is de eindbestemming Bellavista. Het doel van de reis? Hereniging met Gina, de biologische moeder van het kind, die hem als baby in de handen van de hoofdpersoon achterliet en nu zijn aanwezigheid bij haar opeist.

De definitie van het concept ‘moederschap’, zoals opgemerkt in de eerste paragraaf, neemt een overheersende plaats in in dit verhaal dat de adoptiemoeder haar lezers biedt: ‘Een moeder is een omhulsel. Het bewaart het zaad, bedekt, beschermt, opent zodat de vrucht eruit komt. De moeder heeft de zoon in zich, de zoon heeft de moeder om zich heen; Een moeder is de persoon die er is. Dit soort uitspraken zijn overvloedig aanwezig in de tekst in de mond van de hoofdpersoon en configureren het idee van ‘moeder’ dat zowel zij als haar zoon hebben. Een zwarte zoon, van een zwarte biologische moeder, die is opgevoed door een blanke adoptiemoeder. Benaderingen zoals identiteit door middel van huidskleur komen dan in het spel, waardoor de verteller zich episodes uit haar verleden herinnert, vooral uit haar kindertijd, waarin ze zich gediscrimineerd voelde en daardoor anders werd dan andere mensen. Andere aspecten kunnen in de roman worden benadrukt, zoals het belang van de populaire cultuur – de ‘alabaos’ die vrouwen bij bepaalde evenementen zingen vallen op –, de angst voor moeders wanneer ze worden geconfronteerd met het verlies van hun kinderen en het gebruik van zorgvuldige taal, vaak beschrijvend en vol metaforen. Ook de wond van de titel zit vol symboliek. Salazar Masso gebruikt dat krachtige beeld om te praten over pijn, verlies en vlees. Maar ook over water, natuur, leven en afscheid. Kortom, Deze wond vol vissen is een aanrader om te lezen en bestaat uit personages die proberen te overleven in een vijandige omgeving, ondanks hun pogingen om blijvende emotionele banden te smeden, en heeft de auteur geholpen haar romancarrière met succes te beginnen.