De bron

De stem van Sulina. Door: Anneleen Van Offel.

De stem van Sulina past qua thema een beetje in het rijtje: Moederteit van Lucy Jones en Oersoep van Bregje Hofstede. Qua sfeer denk ik dan weer aan Noord van Sien Volders.

Ikzelf ben bewust kind-vrij; boeken over moeders en moederschap zijn daarom niet echt mijn ding, al was ik wel helemaal in de ban van Oersoep. Oersoep gaat niet enkel over moeder-dingen, De Stem van Sulina gelukkig ook niet. Het is een vervlechting van een reisverslag (de Donau volgen) en een dagboek tijdens een zwangerschap tot bevalling en de eerste levensjaren van een eerste kind. Meer nog dan een kind wordt er een moeder geboren.

Water, rivieren als bron van leven, zijn natuurlijk nauw verweven met een moeder als bron van leven. De symboliek is mooi rond. Van Offel grijpt ook terug naar oerverhalen om een oer-gebeurtenis meer vorm te geven. Ze schrijft heel meanderend, zinnelijk, visceraal, met de stroom van het water mee stromen haar letters, woorden, zinnen.

Naast meer boeken over moederschap verschijnen er ook meer boeken (van vrouwelijke schrijvers) die iets met water hebben: denk maar aan diepdiepblauw van Nikki Dekker of Small Bodies of Water van Nina Mingya Powles. Water verbindt, verslindt, is helderblauw maar kan ook inktzwart zijn. De stem van Sulina is een eerlijke, intieme, rauwe en donkere roman. Ondertussen geldt dat donkere ook voor het persoonlijke leven van Van Offel. Ik wens haar en haar familie heldere lichtpuntjes, en mijn innige deelneming.