Verhalen op 1,5 meter afstand...

36 auteurs schreven samen dit aparte verhaal over een klein, afgeleefd flatgebouw in Manhattan.

We schrijven maart 2020, de eerste weken van de lockdown in New York en ontelbaar veel andere plaatsen in de wereld. De straten van "the city that never sleeps" zijn verlaten en bevreemdend stil, de sirenes van de voorbijrijdende ziekenwagens buiten beschouwing gelaten... Maar klokslag 7 uur 's avonds staan mensen in de deur of hangen ze uit het raam en kloppen ze op potten en pannen om de medewerkers uit de zorg te steunen en te bedanken. Zo ook de bewoners en de concierge van Fernsby Arms.

De tweede week van de lockdown zet de concierge een zetel op het dak van het gebouw en een aantal andere bewoners sluiten ook aan met hun zitje, al is het dan op 1,5 meter van elkaar... Na de potten-en-pannenceremonie raken ze aan de praat door elkaar verhalen te vertellen en avond na avond groeit het gezelschap aan.

Door de verhalen worden de huurders die elkaar voordien nauwelijks of niet kenden, steeds meer echte buren. Iedereen die komt meeluisteren, moet ook zelf iets vertellen en alle verhalen moeten echt waar zijn. Maar is het wel allemaal echt de waarheid en wat doe je wanneer de verhalen echt bekentenissen worden?