De spiegels van de geschiedenis. Die van je familie en die van je land. Die je maken en die je doen kraken..

HET ACHTSTE LEVEN. Nino Haratischwili.****°

‘Haar hele leven uit een enkel waarom te bestaan. Alsof ze zonder navelstreng ter wereld was gekomen en het nu haar belangrijkste doel was om die navelstreng te vinden, een wanhopige zoektocht, waarbij ik haar onmogelijk kon helpen. Waarbij ik haar vooral niet wilde helpen.’

Aldus Nitsa, de vertelster van dit imposante familie-epos tegen Brilka, haar nichtje, voor wie ze uiteindelijk de geschiedenis van hun familie over zes generaties beschrijft, en dit tegen de achtergrond van een eeuw Georgisch-Russische geschiedenis.

Zeven familieleden worden in een apart boekdeel in de kijker gezet. Het achtste zal door Brilka zelf geschreven worden, een nieuwe draad en een nieuw patroon in het wandtapijt van met elkaar verbonden levens. Je geschiedenis begint lang voor je geboorte. Je geschiedenis werkt na in wie nog moet geboren worden.

Het is een hele turf in een klein lettertype en ligt daardoor niet prettig in de hand om te lezen, maar het verhaal is zo intrigerend dat je er niet in kunt stoppen. Wat mij vooral zal bijblijven is over persoonlijke en politieke tragedies heen, over kleine en grote conflicten, over vervreemding en afwijzing heen, de liefde van het bloed blijft duren. Bloed vindt altijd zijn weg, ook en misschien vooral als het vergoten wordt in zinloze drama’s die hadden vermeden kunnen worden.

De karaktertekening van elk personage is subliem. Je leeft mee met onvergetelijke mensen van vlees en bloed, ze kruipen onder je huid, of je ze nu sympathiek vindt of antipathiek, of je ze wilt omhelzen of door elkaar schudden.

Nitsa’s persoonlijk gevecht tegen de geesten van het verleden, en de vloek die op de uitzonderlijke warme chocolade rust, zullen alleen beslecht en respectievelijk doorbroken kunnen worden door een nieuwe stem van hoop. Als de wil om te leven weer zal primeren boven de noodzaak van overleven.

Van katten wordt gezegd dat ze zeven levens hebben. Daarna stopt het zelfs voor hen.

Voor Brilka is het achtste leven weggelegd. Een oneindigheidsteken.

Als liefde en levenswil het laatste woord hebben tegenover de dood.

Eros en thanatos, en vooral de agapè, de diepe liefde die mensen in de ziel verbindt.

4,5 en geen 5 sterren omdat de politiek voor mij af en toe iets te gedetailleerd aanwezig was. Al begrijp ik het vanuit de persoonlijke situatie van de auteur.