hoe vakmanschap een mens uiteindelijk professioneel overbodig kan maken

Manik Sarkar (1973) is vertaler van Philippe Claudel en Joël Dicker. Hij publiceerde eerder verhalen in o.a. Wobby en Papieren Helden. Hij werkt al een aantal jaren als docent op de Vertalersvakschool. Zijn eerste roman is Ossenkop.

Het hoofdpersonage van Ossenkop is de slagerszoon Rensing die de slagersvakschool volgt om op termijn zijn vader op te volgen in de slagerij. Hij heeft talent en start bij zijn vader in de zaak, die met gepaste trots de letters "& Zn" aan zijn etalageruit toevoegt.

Het is eind jaren zeventig, je haalde je brood en je vlees en andere benodigdheden bij een speciaalzaak, er waren nog weinig of geen geen supermarkten. Rensing had een talent: feilloos kon hij de beste dieren aanwijzen, hij leek het aan te voelen of ze gezond waren.

Ook had hij plannen om de slagerij moderniseren, ideeën had hij volop. Maar pas na het overlijden van zijn vader kon hij daarmee beginnen. Door zijn ouders had hij een slagersdochter gehuwd, die de winkel kon doen, want Rensing kon beter met dieren en slachtvlees omgaan dan met mensen!

De zaken gingen goed tot de eerste supermarkt zich in het dorp vestigde. Dat was het begin van het einde. Rensing probeert het nog, maar de omzet daalde met de dag ook al bood hij betere kwaliteit van vlees dan de supermarkt.

Alles ligt, in een andere kwaliteit, in de schappen van de supermarkt tegen veel lagere prijzen. De vakman moet overgaan op een mindere kwaliteit om qua prijsvoering te kunnen concurreren met de supermarkt.

Het verhaal van Rensing is een dramatisch nauwgezette reconstructie van veel vaklieden die in het nauw kwamen door de komst van de multinationals.

Het is ook een sterke literaire weergave van hoe vakmanschap een mens uiteindelijk professioneel overbodig kan maken. Manik Sarkar heeft met zijn vakmanschap een dijk van een roman afgeleverd die werd genomineerd voor de Bronzen uil debuutprijs 2024!