Blue Is The Colour Of My Sadness

Op 29 november 2024 is het tien jaar geleden dat de legendarische zanger van Gorki/Gorky het tijdelijke met het eeuwige heeft verwisseld. Uiteraard is De Vos - en niet meer dan terecht - bij het grote publiek vooral gekend als zanger en notoir podiumbeest. Iedereen die De Vos ooit heeft zien optreden, zal dat nooit kunnen vergeten.

Wat veel minder genoegzaam bekend is, is dat De Vos ook de auteur is van een achttal boeken. Als voorbereiding van een portret over Luc De Vos dat ik schrijf naar aanleiding van deze triestige verjaardag las ik zijn laatste roman, ‘Paddenkoppenland’, dat enkele maanden voor zijn overlijden verscheen.

Paddenkoppenland verhaalt het leven van Ronny De Keyser, een jongen die opgroeit aan de zelfkant van de maatschappij, om het woord marginaliteit niet te gebruiken, en al op zeer jonge leeftijd zijn ouders verliest. Hij is echter vastberaden om zijn afkomst en de context waarin hij leeft te ontstijgen, en zo ontpopt dit verhaal zich tot een ‘From zero to Hero’-story … En terug.

Op het hoogtepunt van zijn carrière is Ronny een one-hit-wonder die hoge toppen scheert met zijn (enige) hit ‘Blue Is The Colour Of My Sadness’. Het is wonderlijk hoe De Vos dit verhaal vertelt en vormgeeft. Het boek(je) (174 p.) staat bol van De Vos’ geniale absurditeit en hilarische tristesse. Als je het boek leest, hoor je als het ware De Vos de tekst op zijn gekende, half-lijzige manier, voorlezen. Het is een triestig coming-of-age verhaal, maar één rode draad van De Vos zit erin: ‘Niemand gaat verloren’.