Stomp in je buik

Waarom we logen. Door: Karin Slaughter.

Oh my god, oh my god; wat een walgelijk boek. Walgelijk als: immens gruwelijk en pijnlijk triest van begin tot einde. En toch zo geweldig om te lezen. Karin Slaughter is niet voor niets Queen of crime.

Slaughter schrijft literaire thrillers, haar verhalen zijn immens gelaagd met personages die zo van het papier kunnen stappen. En telkens weer blijkt dat het echt zo is: de gevaarlijkste plek ter wereld voor een vrouw is thuis, in een huwelijk. Waarom we logen draait om immens gewelddadig gedrag op lichamelijk en psychologisch vlak.

We bevinden ons in een idyllisch vakantiepark, waar Will en Sara op huwelijksreis zijn. Eerst was ik eventjes jaloers; ik wou daar ook zijn, omringd door die prachtige natuur. Maar van zodra Mercy (dochter des huizes) dood wordt gevonden gaat er een stinkende beerput open die pagina na pagina harder gaat stinken.

In dit afgelegen familiebedrijf heeft iedereen iets te verbergen, bijna elk van de aanwezigen heeft een motief en quasi niemand heeft een alibi. Geheim na geheim komt boven, mogelijke verdachten wisselen elkaar af en de spanning stijgt bijna onhoudbaar.

Wees gewaarschuwd: dit boek komt met een resem (niet aangegeven) trigger warnings en het laat je al vanop de eerste pagina niet meer los. Dit is geen romantische huwelijksreis, wel een inktzwarte afdaling in de vuilste krochten van mensen hun geest. Families zijn gevaarlijk.

Boek na boek wordt Slaughter nog beter. Haar verhalen maken krassen in je ziel, geven stompen in je buik, laten je geregeld naar adem happen en brengen personages tot leven die je nooit meer vergeet. Ik kan niet wachten, tel de dagen af naar een nieuwe Will en Sara!