Een zomers gesprek met auteur Carlos Struyvelt

Waarom wordt een Carrefour uitbater schrijver?

Mijn vrouw en ik gingen elk jaar één weekje op vakantie, de eerste drie dagen van die vakantie sliepen we en lazen we boeken, zeker mijn vrouw. Ik nam dan ook eens een boek vast maar na een paar pagina’s lezen vond ik dat saai. Ik probeerde dan wel verder te lezen maar het boeide me niet. Als ik na twintig pagina’s lezen nog niet weet waarover het gaat dan gaat de zin in lezen aan mij voorbij. Martine, de beste vriendin van mijn vrouw, was single en toen we op vakantie waren op de Griekse eilanden ontstond in mijn hoofd een verhaal over Martine die op het eiland mannen zou ontmoeten. Ik begon in mijn gsm een verhaal te maken en toen we dan thuiskwamen vond ik mijn verhaal wel een leuk aandenken voor mijn kinderen. Een vriend van mij is drukker en zo kwam het dus dat ik stukjes opstuurde naar uitgeverijen. Twee kleine uitgeverijen hadden interesse en nadien liep het eigenlijk vanzelf. Pas op, we hebben tegenslag gehad door de coronaperiode, geen boeklancering met een groot Grieks feest maar de bekende Willy Naessens kocht 1500 exemplaren en ook andere mensen dus het boek was eigenlijk op zijn eigen houtje al wat gelanceerd. Toen begon het bij mij te kriebelen om een tweede boekje te schrijven. Het tweede boek gaat dan over vier vriendinnen, eigenlijk gestoeld op mijn oudste dochter en dat vond ik een leuke insteek om daar een verhaal over te maken. Het verhaal wordt dan in het boek wat spannender gemaakt met een" sugardaddy", verhalen met een hoek af. Dat boek werd dan ook weer positief onthaald.

Mag ik dan stellen dat dit een kinderdroom is die uitgekomen is?

Nee totaal niet. Ik heb nooit boeken gelezen, max 4 in heel mijn leven. Op school liet ik mijn vrienden mijn opstel schrijven. Ik vind dat zo erg van mezelf dat ik geen boeken lees maar wel boeken schrijf. Van lekker eten hou ik ook, daarom dat in de boeken ook altijd heel veel staat wat met eten te maken heeft. Mijn boeken zijn eigenlijk een roman, een culinaire gids van Griekenland en een reisgids in één. Mensen zeggen dat zoiets uniek is dat deze drie dingen samen komen. Er zijn mensen die de eilanden gaan bezoeken door de boeken en de boeken dan ook meenemen als gids op het eiland.

Waarom schrijf je onder een pseudoniem en niet onder je eigen naam?

Omdat het de bedoeling was om in de beginfase niet bekend te geraken. Ik had mijn Carrefour winkel nog en wou er niet mee gelinkt worden. Ik wou mysterieus zijn en mensen zich laten afvragen of de auteur een man of vrouw was. Ik ervaarde al snel dat het niet kon, onbekend zijn. Mijn eigen boek lag in mijn eigen winkel en als ik mensen zei dat ik dat geschreven had geloofden ze dat niet. Bij mijn eerste drie boeken staat er ook geen foto van mezelf op de achterkant, ik wou echt onbekend zijn.

Als ik jouw boeken lees ruik en proef ik Griekenland. Humor en romantiek zitten in je boeken verweven. Waar haalde je de inspiratie vandaan?

Enerzijds uiteraard uit eigen ervaringen. Evengoed komt de inspiratie uit de verhalen die mensen me vertellen. Ook de dingen die ik zie, ik ben vrij opmerkzaam, zorgen voor stof. Ik maak ook veel foto’s.

Weg naar Milos, Terug naar Ios, Samen naar Santorini, Zeilen naar Mykonos. Ga je alle eilandjes aandoen?

Ja. We hebben alle eilanden bezocht, ik schrijf ook over geen enkel eiland als ik het zelf niet bezocht heb. Het verhaal moet kloppen, de omgeving en de restaurants moeten helemaal correct zijn zodat iemand die met het boek naar dat eiland gaat, de herkenbaarheid vindt. Voor Zeilen naar Mykonos vaart de boot ook naar Paros en we waren daar zelf nog niet geweest maar zijn dan wel voor het boek naar Paros gegaan. Ik wou zeker zijn dat het klopt!

Als Griek ben je wellicht trots op je land. Je had ook over andere landen kunnen schrijven.

Als Griek? Ik ben helemaal geen Griekse man. Ik ben geboren en getogen in Vlaanderen, uit een rasechte Vlaamse moeder en vader en ik heb helemaal geen Griekse roots. Wat ik dan wel heb met Griekenland? Ik kom daar thuis. Eén keer op vakantie en daarna nooit nog ergens anders dat thuisgevoel ervaren. De deuren van dat vliegtuig gaan open in Griekenland en er gebeurt iets met mij. Je ruikt iets, je voelt iets en er komt iets binnen: ik ben “thuis”. Dan komt dus die inspiratie als vanzelf.

Oeps, fout voorbereid want ook je naam Carlos klonk zuiders dus je kon echt wel een Griek zijn. Had je vanaf de eerste keer al die coupe de foudre met het land?

De eerste keer dat ik er was had ik diarree (lacht). We waren op Kreta en was vrij snel ziek geworden. Maar ik denk niet dat ik daardoor verliefd geworden ben op Griekenland, dat is gebeurd op school. Ik had toen al veel interesse in de Grieken en die mythes. Ik vond die verhalen zo mooi en dat leeft nu nog altijd, zo mooi. Bijvoorbeeld als er een sterke wind opkomt zit daar volgens de Grieken een verhaal achter. Portugal en Spanje zijn ook mooie landen maar hebben die legendes en mythes niet.

Je boeken hebben ook tekeningen. Waarom wou je deze erbij doen?

Virginie is een kunstenares. Zij snapte onmiddellijk waar ik naar toe wou. Die maakte dan een soort schets en ik zag dat ze me snapte en voelde en dat is dan een instant samenwerking geweest. Elk jaar geef ik een idee. De tekeningen zijn gebaseerd op foto’s van mij of foto’s waarvan ik denk dat het een toegevoegde waard is. De lezers vinden de tekeningen ook een toegevoegde waarde. Je kan het perfect doen zonder die tekeningen maar dan komen de boeken anders binnen. Nu ben ik het eigenlijk verplicht om elk jaar met haar tekeningen te werken, ik kan niet meer een boek uitgeven zonder de tekeningen.

Hoe hoop je dat de lezers de Griekse eilanden ervaren door middel van je boeken?

Blijkbaar heeft de lezer het gevoel dat hij met zijn voeten in het zand zit, wat eigenlijk het mooiste compliment is dat ik kan krijgen. Ik hoef daar niets speciaal voor te doen, het is mijn manier van schrijven dat de lezer naar mij brengt. Ze proeven wat de mensen eten en krijgen er honger van of ze krijgen zin een ticket te boeken en op reis te gaan.

Kan je de boeken ook apart lezen of is het een serie waar de verhalen elkaar opvolgen?

Het vijfde boek is nu uit maar het zijn totaal verschillende verhalen. Het leuke is wel dat er telkens dingen terugkomen in elk verhaal zoals de wijnboer van het eiland. Hij wordt zo’n beetje de gigolo van het eiland. Hij komt dikwijls terug in de verhalen. Als je het vijfde boek alleen leest, lees je gewoon dat hij de wijnboer is maar mensen die de andere boeken ook gelezen hebben die herkennen hem natuurlijk wel. Elk jaar schrijf ik nu één boek maar ik schrijf zeker niet elke dag. In het begin van dit jaar heb ik een maand niet geschreven en dan zijn er dagen bij dat ik een hele dag schrijf. Ik kan zeven uur aan een stuk schrijven. Er komt ook heel veel opzoekwerk bij want het moet allemaal kloppen natuurlijk.

Welke bekende auteur zou een rol kunnen krijgen als je boeken verfilmd zouden worden?

Oei, nu vraag je me iets. Ik heb naar de Droomfabriek, dat nu terug op tv is, geschreven om mijn droom te verwezenlijken. Ik hoop dat ooit één van mijn boeken verfilmd zou worden. Ik heb ook naar Jan Verheyen geschreven, ik heb van alles gedaan en boeken verstuurd maar nergens reactie gekregen. Er is ook een programma op tv “Viva la feta” met Jani Kazaltzis en Otto-Jan Ham waar ze in een huis op het eiland Sifnos een aantal Bekende Vlamingen ontvangen. Ik ben in dat huis geweest waar die opnamen plaats vonden. Het boek ligt in ieder geval in het huis nu. Ik hoop gewoon dat het ooit gezien gaat worden en dat er een film van komt. Welke film heeft iedereen gezien? Mamma Mia toch, het is die sfeer die in mijn boeken spreekt dus als daar een film van gemaakt zou worden dan ben ik zeker dat het een kaskraker zou worden.

Om af te sluiten, wat zijn je toekomstplannen?

Nu raak je een gevoelige snaar. Ik ben momenteel wat gefrustreerd en ik heb op deze moment zin om een sabbatjaar in te lassen. Ik ga zeker een volgend boek schrijven maar ik weet nog niet of ik het ga uitbrengen. Ik ben teleurgesteld in zowel de pers als de boekenwinkels omdat die te weinig aandacht besteden aan Vlaamse schrijvers. Er is hier zoveel talent dat daardoor niet ontdekt wordt en zo geraken mijn boeken ook niet bekend bij het grote publiek. Ik wil ook niet van uitgever veranderen want ik heb een persoonlijke band met hen, zij gaven me de kans mijn eerste boek uit te geven dus ik ga daar ook niet bij weg, ik ben loyaal in die dingen. Ik hoop ooit dat we er samen bekender uitkomen, zowel ik als de uitgever.

Een warme "efcharisto poli"!